ပိေတာက္တခက္နဲ ့ ဆုတ္ခြါခဲ့တဲ့ငါ

ေျမသင္းရနံ ့
ထံုေ၀ျပန္ ့ေစဘို ့
ေႏြဦးမုိးက
မတိုးတတိုးေလး
ဆြတ္ျဖန္းရြာေစြ
ငါေလရယ္ေမာလုိ ့
ပိေတာက္ေတြဆြတ္ခူး
ရႊင္ျမဴးလုိ ့ေပါ့။

စူဠသုဘဒၵါ
ငါမဟုတ္ပါပဲ
ခါခ်ဥ္ေကာင္ေတြ ငါ့မ်က္နာမွာခဲလုိ ့
စြတ္ပဲကိုက္ခဲၾက
မ်က္နာမလွေတာ့ေပမဲ့
သံလွ်က္ဖူးတ၀က္
ပြင့္ခ်ပ္တ၀က္
ေပြ ့ဖက္ရင္းေျပးလႊား
ခ်စ္သူထံပါးဆီကိုေပါ့။

ဒါေပမဲ့ေလ
ခလုပ္မထိ
ဆူးလဲမၿငိပါပဲ
ကံၾကမၼာေဇာက္ထုိးဆြဲလုိ ့
ဟတ္ထုိးလဲခဲ့တာငါ။

ကိုယ့္ထက္ဦးသူက
ကိုယ့္ခ်စ္ဦးသူကို
ပိေတာက္ဦးေတြဆင္လုိ ့
ငါ့ရင္မွာလဲ က်င္လုိ ့။

ေမတၱာျပည့္အသဲနဲ ့
သစၥာၾကယ္ေလးငါ
မင္းရဲ့အက်င္နာ
လရိပ္ေအာက္မွာ
ယာယီခုိမွီခြင့္ရခဲ့
ခုေတာ့ေလ
မ်က္နာေရာင္ဖူး
ပိေတာက္ဦးနဲ ့
ေလးတြဲ ့ေျခလွမ္း
ေသာကလမ္အတုိင္း
အေနာက္ဖက္ကိုဆုတ္ခဲ့ၿပီ။

လမ္းအခြဲမွာ
၀မ္းမနည္းခ်င္ေပမဲ့
ငါက
သက္မဲ့လူသားမဟုတ္ေလေတာ့။


ခရီးသြားရင္း သူငယ္ခ်င္းစကားလံုးကို ကၽြန္ေတာ္သီကံုးမိတာပါ။