ပိေတာက္တခက္နဲ ့ ဆုတ္ခြါခဲ့တဲ့ငါ

ေျမသင္းရနံ ့
ထံုေ၀ျပန္ ့ေစဘို ့
ေႏြဦးမုိးက
မတိုးတတိုးေလး
ဆြတ္ျဖန္းရြာေစြ
ငါေလရယ္ေမာလုိ ့
ပိေတာက္ေတြဆြတ္ခူး
ရႊင္ျမဴးလုိ ့ေပါ့။

စူဠသုဘဒၵါ
ငါမဟုတ္ပါပဲ
ခါခ်ဥ္ေကာင္ေတြ ငါ့မ်က္နာမွာခဲလုိ ့
စြတ္ပဲကိုက္ခဲၾက
မ်က္နာမလွေတာ့ေပမဲ့
သံလွ်က္ဖူးတ၀က္
ပြင့္ခ်ပ္တ၀က္
ေပြ ့ဖက္ရင္းေျပးလႊား
ခ်စ္သူထံပါးဆီကိုေပါ့။

ဒါေပမဲ့ေလ
ခလုပ္မထိ
ဆူးလဲမၿငိပါပဲ
ကံၾကမၼာေဇာက္ထုိးဆြဲလုိ ့
ဟတ္ထုိးလဲခဲ့တာငါ။

ကိုယ့္ထက္ဦးသူက
ကိုယ့္ခ်စ္ဦးသူကို
ပိေတာက္ဦးေတြဆင္လုိ ့
ငါ့ရင္မွာလဲ က်င္လုိ ့။

ေမတၱာျပည့္အသဲနဲ ့
သစၥာၾကယ္ေလးငါ
မင္းရဲ့အက်င္နာ
လရိပ္ေအာက္မွာ
ယာယီခုိမွီခြင့္ရခဲ့
ခုေတာ့ေလ
မ်က္နာေရာင္ဖူး
ပိေတာက္ဦးနဲ ့
ေလးတြဲ ့ေျခလွမ္း
ေသာကလမ္အတုိင္း
အေနာက္ဖက္ကိုဆုတ္ခဲ့ၿပီ။

လမ္းအခြဲမွာ
၀မ္းမနည္းခ်င္ေပမဲ့
ငါက
သက္မဲ့လူသားမဟုတ္ေလေတာ့။


ခရီးသြားရင္း သူငယ္ခ်င္းစကားလံုးကို ကၽြန္ေတာ္သီကံုးမိတာပါ။

ငါ့ရင္ျပင္ တုန္ဟီး

ေကာင္မေလးေရ .....
မင္းရဲ ့
နီတတႏွင္းဆီေရာင္
ေလးကိုင္းႏုတ္ခမ္းလႊာက
ရုန္းႂကြေရွ ့ရွု
ျဒပ္မဲ့စုမွ်ားတံေတြ
င့ါ ရင္မွာစုခဲစုိက္
မူးမိုက္ေလာက္ေအာင္
ေ၀ဒနာေတြတည္ေစခဲ့။

လက္တဆုပ္ေရၾကည္
တည္ေနပါလုိ ့
ငါမဆုိခ်င္ပါဘူး
လွဳပ္ရွားမွဳနဲ ့တုန္ခါမွဳ
ဂေဟျပဳေနၾကေလေတာ့။

ေကာင္မေလးေရ.....
ငါမပိုင္တဲ့ကံၾကမၼာကို
လာဒ္ထုိးေတာင္းပန္လုိ ့ရရင္
ေရခဲမွန္တခ်ပ္
က်ကြဲသြားသလုိ
ငါ့ ရင္ေတြမကြဲပါရေစနဲ ့ေပါ့။

ခုေတာ့မင္းေျပာခဲ့စကားသံ
အဖန္ဖန္ပဲ့တင္
ငါရင္ျပင္တုန္ဟီး
မီးေတာင္ႀကီးတခုလုိပါပဲကြယ္။

ခရီးသည္ႀကီး၏ ရင္ဘတ္က်ကြဲသံမဟုတ္ရပါ။

တမ္းတမိတဲ့ အၾကည့္ေလးတခ်က္

ခ်စ္ရတဲ့သူေရ
မင္းဟာ
ငါ့ဘ၀မွာ
ေန ့ေန ့ညည
အရိပ္က်ေနပါလားကြယ္။

ငါ
မင္းရဲ ့အေပၚ
စြဲလမ္းမိျခင္းက
ျခစ္ျခစ္ေတာက္ပူျပင္း
အိုးကင္းေပၚက်မိတဲ့
သားတစ္တတံုးလုိ
ခြါမရေလာက္ေအာင္
စဲြမက္ကပ္ၿငိျခင္းမ်ိဳးနဲ ့ေပါ့။

ငါေလ
မင္းအတြက္
မုန္းဖို ့က်ိဳးစားမိတဲ့
စိတ္ကိုေတာင္မုန္းမိတယ္။

မင္းရဲ ့သန္လ်က္ႏုတ္ခမ္းက
အမုန္းခြန္အားေတြနဲ ့
ပစ္ေပါက္လုိက္တဲ့
စကားခ်ြန္ခ်ြန္ဒါးသြားေတြ
ေမတၱာစြမ္းအား
ႀကီးမားလွတဲ့
ငါ့အျပာေရာင္အသဲျပင္
အစီအရီစုိက္၀င္သြားပါေစ
အခ်စ္ဆံုးေပးတဲ့အေမြမို ့
တမလြန္ဘ၀တိုင္
ေထြးပိုက္သိမ္းဆည္းသြားပ့ါမယ္။

ငါ့ရဲ ့
အသဲေ၀ဒနာေတြ
မပြင့္ပဲေႂကြခဲ့ရတယ္
ကံကိုပဲၿငိဳးရမလား
ငါကပဲ အရုပ္ဆိုးလုိ ့လား။

မင္းေလးက
အမ်က္ထြက္လုိ ့
ရက္စက္ရင္ေတာင္
ပါရမီျဖည့္ဖို ့
လည္စင္း၀ံ့သူပါ။

မဆံုးေသးတဲ့
သံသရာတေကြ ့မွာ
ကံႀကံဳလုိ ့မင္းနဲ ့ျပန္ဆံုျဖစ္ရင္
မင္းရဲ ့
အက်င္နာ တစက္
အၾကည့္တခ်က္ရရင္
ျဖည့္ခ်က္ပါရမီ
ျပည့္စံုပါၿပီကြယ္။


ခရီးသြားရင္း သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သြားတဲ့ သူငယ္ခ်င္းတေယာက္ရဲ့ရင္ဘတ္က်ကြဲသံေတြေပါ့။

ေဒါင့္မ်ားစြာထဲက ၿငိမ္းခ်မ္းျခင္းအတြက္

မင္းေဒါင့္က မင္းမွန္
အနားမညီတဲ့
ေဒါင့္မွန္ေတြရဲ ့ၾကား
မင္းမွန္ပိုင္ခြင့္ရွိၿပီးသားပါ။

အျဖဴ ကလဲမွန္
အမဲ(မည္း) ကလဲမွန္္
အရွည္ ကလဲမွန္
အတုိ ကလဲမွန္
အပိန္ကလဲမွန္
အ၀ ကလဲမွန္
ပုတ္အဲ့အဲ့အနံ ့ကလဲမွန္
ေမႊးၾကဴႀကိဳင္လွိဳင္တဲ့အနံ ့ကလဲမွန္
ေလာက္ဇူး ကလဲမွန္
ေသးလီ ကလဲမွန္
ကြန္ျဖဴရွပ္ ကလဲမွန္
ပိုက္သဂိုရပ္ ကလဲမွန္
အိုင္းစတိုင္း ကလဲမွန္
ေျဗာင္းဆန္ေအာင္မွန္
ရုန္းရင္း ဆန္ခတ္မွန္ေနၾကားထဲ
ဇာတ္၀င္ခန္းမ်ားစြာနဲ ့
ဇာတ္ဆရာရဲ ့ဇာတ္ကြက္အတုိင္း
တခန္း၀င္တခန္းထြက္
တဇာတ္ၿပီးတဇာတ္က
ေန ့ညေတြ ဟုိး မွာက်န္ခဲ့။ ။

ေနရာေပါင္းမ်ားစြာ
သကၠရာဇ္ေပါင္းမ်ားစြာ
စရိုက္ေပါင္းမ်ားစြာ
ကရင္း ျပရင္း
တရက္ျခင္း အသက္ရွည္
ၾကာလာေတာ့
ကိုယ္ပိုင္စရိုက္
ခလုပ္တိုက္ၿပီးေပ်ာက္ဆံုးခဲ့
ေနာက္ဆံုးေတာ့ နီးရာစရိုက္နဲ ့
အသက္ရွင္ရင္း
ေနထုိင္ရင္း
ႀကီးျပင္းရင္း
-------ရင္း
ဘ၀နဲ ့ရင္းၿပီး
ၿငိမ္းခ်မ္းျခင္းေျမတကြက္
၀ယ္ျဖစ္သြားတယ္။ ။

အကိုႀကီး(ကိုေသာင္းဟန္)အားရည္စူးပါ၏။

ကုိယ့္တီးလံုးနဲ ့လမ္းေလွ်ာက္ျခင္း

ေတာက္တဲ့နဲ ့
တစ္ေတတူးတုိ ့ၾကား
ဥဩငွက္အလားျဖစ္လုိက္ခ်င္ရဲ ့
တခါတေလ
ပုတ္သင္ညိုျဖစ္လုိက္ခ်င္ရဲ ့
ကိုယ့္တီးလံုးနဲ ့ကိုယ္
ကခုန္တတ္တဲ့ ဖါးဂုန္ညွင္းျဖစ္လုိက္ခ်င္ရဲ ့။

မနက္ျဖန္အတြက္စဥ္းစားရင္း
ငါဖ်င္းဖ်င္းလာခဲ့
ငါ့ေျခေတာက္ႏွင့္ငါလမ္းေလွ်ာက္ရင္း
သူ ့ခရီးကိုေရာက္ေရာက္သြားခဲ့
ငါ့ဦးေနာက္ငါစဥ္းစားရင္း
သူ ့ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကို
ေခါင္းၿငိမ့္ေထာက္ခံရခဲ့
ဤကိုကၽြဲလုိ ့
အသံထြက္ဖတ္ေပးရခဲ့
ဒါေလာကရဲ ့
မ်က္လည့္ေလလား
လုိအပ္ခ်က္ေလလား
ေပါ့ပါးေပ်ာ္ပါးရင္း
လႊင့္ပါးလာလုိက္တာ
ၾကက္သြန္ခြံေလာက္က်န္
အေနထားအမွန္ကိုသိလုိက္ရတဲ့အခ်ိန္
ေရတိမ္မွာနေခါင္းမေပၚတပၚ။

ေနာင္တေတြကို
ခေရလုိသီကံုး
မမေလးကၿပံဳးႏိုင္ေပမဲ့
ေမာင္ေလးငါက
အနာတရက်ီးကန္းတေကာင္လုိ
အသံျမည္လုိက္ခ်င္ရဲ ့
ငါကိုယ္ငါပဲထုဆစ္ရမေပါ့။

မမွန္တဲ့အခ်ိန္ကိုစစ္ၾကည့္
မွားခ်ိန္ကမ်ားလုိက္ပါဘိ
ေနမင္းႀကီးေတာင္ညိုရီရီ
စိတ္ေၾကးစည္
ဓမၼေတးျမည္ဘို ့ဆိုေပမဲ့ု
ေသခ်ာတာက
ငါ့တရားနဲ ့ငါ
ေသရာသြားရမွပါ။

ကာရန္မဲ့ ဘ၀

ပုဒ္ထီးပုဒ္မ
ပုံက မက်
သတ္ပံုပ်က္ယြင္း
ေလာကဓံအသင္းနဲ ့
ဘ၀ကိုစစ္ခင္းရင္းေရးျပရတာ
အားနာမိတယ္
ခင္ဗ်ားတုိ ့ရယ္။

ျမင့္မိုရ္ထက္က(၂)

သားရဲ ့တင္ပါးကို
ပုတ္ခါပုတ္ခါ
အိပ္ပါေတာ့လူကေလး
အေဖ့ေတးေတြနဲ ့
သားအိပ္စက္ခဲ့ဖူးၿပီးၿပီ အေဖ။

အမွန္တရားေတြသြန္သင္
အိပ္ရာ၀င္အိပ္ရာထ
ေန ့ေန ့ညည
ျပတ္သားတဲ့
အေဖ့ၾသ၀ါဒေတြ
သားသင္ယူခဲ့ဖူးၿပီးၿပီ အေဖ။

ေက်ြးေမြးသုတ္သင္
ပဲ့ျပင္ဆံုးမ
လူလံုးလွေအာင္
ထုဖဲ့ခုတ္ထြင္
အျပစ္စင္ေအာင္
သာကိုပံုသြင္းျပဳျပင္ခဲ့ေသာအေဖ။

ေလာကဓံနဲ ့စစ္မက္
အခက္ခဲကိုအံတု
ထုထည္ႀကီးမား
မဟာတံတိုင္းႀကီးအလား
အေဖ့ ေမတၱာတရားေတြ။

ေက်ာက္သားကမၻားရံ
ေတာင္နံယံလဲ
မိုးဒါဏ္ေလဒါဏ္၊ ဥတုဒါဏ္ေၾကာင့္
ထိမွန္ပဲ့က်၊ ေျမခရလဲ
ဖခင္အခ်စ္၊ ေမတၱာႏွစ္ကား
ေျမသားတမုန္ ့မွ်ပင္
မပြန္းခဲ့တဲ့အေဖ။

ကိုယ္စိတ္ညီမွ်
ေလာကကိုအလွဆင္ႏိုင္ပါေစ
ျမင့္မိုရ္ထက္က ခ်စ္ေဖေဖ။


အေဖ ဦးစိုးျမင့္(ေက်ာင္းဆရာ) အားရိုေသစြာဦးညႊတ္ကန္ေတာ့လုိက္ပါ၏ ။

ျမင့္မုိရထက္ (၁)

အေ၀းေရာက္ေနတဲ့သား
ရိုေသ၀တ္တြားကာ
နဖူးလက္တင္
ထိငါးအင္ျဖင့္
ရွိခုိးကေတာ့ပါ၏။

ကိုယ္စိတ္ညီမွ်
က်မၼာပါေစ..အေမ။

အေမ့ခ်စ္ျခင္းထုိထို
ျဗဟၼာစိုရ္မ်ား
ေ၀ါဟာရအားျဖစ္သာ
ေဖၚကာျပ
အႏွစ္သာရ
သေဘာသဘာ၀
ေဖၚထုပ္ေရးသား
မစြမ္းတဲ့သားကို
ခြင့္လႊတ္ပါအေမ။

ကိုယ္စိတ္ညီမွ်
ေလာကကို အလွဆင္ႏုိင္ပါေစ
ျမင့္မိုရ္ထက္ကခ်စ္ေမေမ။

အဖုိးအို ႏွင့္ သစ္ကိုင္းေျခာက္

သစ္ကိုင္းေျခာက္ေလးက အနက္
မီးေသြးလည္းျဖစ္ေရာ
သစ္ကိုင္းေျခာက္ေလး အျဖဴ
အူတူတူ ငနဲကေမး
ဖိုးေလးဒီလံုး
အဆံုးအစ
ဘယ္ဒင္းကို ၾကည့္ေျပာသလဲဗ်
အဖိုးအေျဖ
-------------------ေပါ့ကြတဲ့။

ဆရာအခ်ိဳ ့ရဲ ့စကားလံုးတခ်ိဳ ့သံုးစဲြထားပါသည္။

ရင္မွာရြာေသာ.မိုး....

အားေကာင္းေမာင္းသန္
ေျဗာင္းဆန္ေအာင္ႀကီးထြား
မင္းရူပါရံုမ်ားနဲ ့
က်ဲစုိက္သြားတဲ့ ပန္းတခင္း
ငါ့ရင္တြင္းမွာ
သင္းသင္းႀကိဳင္ႀကိဳင္
ဖက္ၿပိဳင္သူကင္းလုိ ့ေပါ့။

မတူမတန္
အယူမမွန္
တယူသန္အစြဲနဲ ့
မာန္မဲေငါက္ငန္း
ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း
ေလွ်ာက္လွမ္းသြားတဲ့မင္း။

ငါမပိုင္တဲ့ ကၾကမၼာကို
စစ္မေၾကညာေတာ့ပါဘူး။

ဥပကၡာဆန္တဲ့၊ အက္စစ္မိုး
ငါ့ရင္ထဲမွာ
၀ုန္းဒိုင္းက်ဲ ရြာသြန္းၿဖိဳးလဲ(လည္း)
လကၡဏအသဲနဲ ့
ရင္ထဲႀကိတ္မွိတ္
သည္းခံစိတ္နဲ ့ဆက္ခ်စ္ေနမယ္။


သြားရင္းလာရင္း
သူငယ္ခ်င္းတေယာက္ရဲ ့ခိုတေကာင္လုိအသံကိုဘာသာျပန္ထားတာပါ။