Thursday, October 28, 2010

ငါမပိုင္တဲ့ မနက္ဖန္အတြက္

အူ ၀ဲ နဲ ့
ေပါက္ကြဲငိုေႂကြး
ငါ လူကေလးအျဖစ္
ကမၻာေျမေပၚဆင္းသက္ခဲ့။

ဒီလုိနဲ ့
အသက္ဆုိတာက
ေရြ ့လွ်ားျခင္းအခ်ိန္ေတြနဲ ့လက္တဲြ
မ်ဥ္းၿပိဳင္ေပၚ ကပြဲႏြဲရင္း
တစကၠန္ ့ျခင္း
တႏွစ္ျခင္း
ေႏွးေႏွးနဲ ့ျမန္ျမန္ေျပးလႊားရင္း
အင္း....ခုဆုိ
ေလးဆယ့္ႏွစ္ ၀ါေတာင္ဆိုၿပီးသြားၿပီ။

ေက်နပ္စိတ္ပ်က္စရာ
ေလာကမာယာေတြနဲ ့
ေျပးတန္းလုိက္တန္း
ေမာေမာပန္းပန္းလွဳပ္ရွားရင္း
လူသားမ်ားေကာင္းျခင္းအက်ိဳး
တထမ္းတပိုးေတာ့
လုိအပ္ခ်က္ကန္ေရျပင္ထဲ
ေရတစက္လုိေလာင္းသြန္ပစ္ခ်ခဲ့ဖူးရဲ ့။

ေၾသာ္
သခၤါရနဲ ့ညားရင္း
တေျဖးေျဖးျခင္း
တုိတိုလုိက္ရတဲ့
ထြန္းညိွထားဆဲ
ဖေရာင္းတတိုင္က
ငါ ကိုယ္တိုင္ျဖစ္ေနရေပါ့။

ကံၾကမၼာနဲ ့
အနိစၥအတံု ့အလွဲ ့
ဒီ...
ငါခ်စ္တဲ့ ကမၻာႀကီးကို
ႏုတ္မဆက္ခင္
ေလာကကိုအလွဆင္
ေလာကုတၱရာအတြက္
အထုပ္ျပင္ရင္းနဲ ့ေပါ့။

မေသခ်ာတာက
ႏွစ္တရာ့ရွစ္ဆယ္ အသက္ရွည္ျခင္း
ေသခ်ာတာက
အခ်ိန္မေရြး
ဒီကမၻာႀကီးကထြက္ခြါသြားတတ္ရျခင္း
တင္းတင္းရင္းရင္း
အာရံုကိုသတိနဲ ့တဲြဖက္ခ်ည္ေနာင္ထားရင္ေပါ့။

Tuesday, October 19, 2010

ကိုယ္ေပ်ာက္-----နဲ ့သတ္ပုတ္ျခင္း

ဟိုေန ့တံုးက
ကံၾကမၼာ ပတ္မႀကီးတီးသံ
ငါ့ရင္ဘတ္နံရံကို
ကြဲေလာက္ေအာင္ႀကံေရာ့သလား။

သိလုိက္ပါၿပီ
ကံၾကမၼာက
အဲေမာင္း တီးၿပီးမလာဘူး
လံွထမ္းလာသူကေတာ့
ငါ့ ကိုအနာတရျဖစ္ေစ
ျပဳစားေလရဲ ့။

ေၾကျငာခ်က္ မထုတ္ျပန္တတ္တဲ့
အမိုက္အမဲ
ေလာကဓံကို ေတာ္လွန္ဖုိ ့
”ဘာမွမဟုတ္ဖူး”ဆိုတဲ့ျပဇာတ္
ကိုယ္တေယာက္တည္း
မကတတ္ခဲ့လုိ ့ပါ
ကိုယ္ပဲ ဇာတ္ဆရာဆုိေတာ့
ဘယ္သူ ့ကိုမ်ား
ဇီဇာခ်ဲ ့အျပစ္ဖြဲ ့ရမလဲ။

ငါ့ ေနာက္ေက်ာက
ဓါးဒါဏ္ ဗရပြဟာ
မိတ္ေဆြ အမွတ္မွားခဲ့လုိ ့။

ခက္လုိက္တာက
ေရွ ့တည့္တည့္ကဓါး
စြတ္ေျပး၀င္လာတာေတာင္
ေလတိုးသံမၾကားလုိက္ရဘူး
အ၀ိဇၨာ ၀င္ပူးေနလုိ ့ထင္ပါရဲ ့။

Sunday, October 10, 2010

သူငယ္ခ်င္း

သူငယ္ခ်င္း......
က်ီးကန္းဆိုတာကို အမဲနဲ ့တြဲမွတ္ထား
ဟုိေရွ ့ကားမဲက
က်ီးကန္းလုိ အား အားလဲမျမည္ဘူး။

သူငယ္ခ်င္း..ေရ....
ညကုိ အေမွာင္နဲ ့တြဲမွတ္ထား
ေျခာက္မ်က္နာ အလံုပိတ္ထားတဲ့
အခန္းက်င္းက်င္းအတြင္း
ေန ့ခင္းဟာလဲငါ့အတြက္ေမွာင္တယ္။

သူငယ္ခ်င္း
ငါကိုက္စားခဲ့တဲ့ျငဳပ္သီး
တရုတ္ႀကီး
အျဖဴႀ ကီး
ကုလားႀကီး ေရာ
သူတို ့ေျပာတယ္
...စပ္လုိက္တာတဲ့
ဂ်ဴးဘားျပည္က
ထုတ္တဲ့ သၾကား
ဘယ္သူစားစား
တ သေဘာတရားတည္းခ်ိဳတယ္။

အင္း
သူငယ္ခ်င္းေရ
ငါဟာ မင္းမဟုတ္ဘူး
မင္းဟာလဲ ငါမဟုတ္ဘူး
ငါဟာလဲ ငါမဟုတ္ျပန္ဘူး။

သူငယ္ခ်င္းေရ..
က်န္းမာျခင္းေတြ
မင္းနဲ ့လက္ပြန္းတသီးရွိပါေစ။

Thursday, October 7, 2010

ေနာက္ဆံုးစကၠန္ ့မေရာက္မွီ

ေႏြတေန ့ရဲ ့တနံနက္
ကိုးနာရီသံ ခ်က္-ခ်က္
ငါ မွန္ၾကည့္ျဖစ္လုိက္တယ္။

အမဲတ၀က္အျဖဴေရာယွက္
ငါ့ဦးေခါင္းထက္က ဆံပင္ေတြျဖစ္ေနပံု။

သြားပြတ္တံကို လွမ္းအယူ
ေသြးမပူလုိ ့လား
ဇရာျငဴစူလုိ ့လား
ငါ့ ခါးၾကားက ေဂ်ာက္ကနဲျမည္
အေျဖာင့္ျပန္ဆန္ ့လုိ ့မရေတာ့ၿပီ။

စကၠန္ ့အဆက္ ဆက္
တခ်က္ခ်က္ျမည္သံ
ေသမင္းေစတမာန္ျဖစ္ေနခဲ့။

မေသခင္စပ္ၾကား
လူသားကမၻာအတြက္
ဘာလုပ္ျဖစ္ၿပီးၿပီလဲ
ဘာလုပ္ေနတာလဲ
ဘာလုပ္အံုမွာလဲ။