ေႏြတေန ့ရဲ ့တနံနက္
ကိုးနာရီသံ ခ်က္-ခ်က္
ငါ မွန္ၾကည့္ျဖစ္လုိက္တယ္။
အမဲတ၀က္အျဖဴေရာယွက္
ငါ့ဦးေခါင္းထက္က ဆံပင္ေတြျဖစ္ေနပံု။
သြားပြတ္တံကို လွမ္းအယူ
ေသြးမပူလုိ ့လား
ဇရာျငဴစူလုိ ့လား
ငါ့ ခါးၾကားက ေဂ်ာက္ကနဲျမည္
အေျဖာင့္ျပန္ဆန္ ့လုိ ့မရေတာ့ၿပီ။
စကၠန္ ့အဆက္ ဆက္
တခ်က္ခ်က္ျမည္သံ
ေသမင္းေစတမာန္ျဖစ္ေနခဲ့။
မေသခင္စပ္ၾကား
လူသားကမၻာအတြက္
ဘာလုပ္ျဖစ္ၿပီးၿပီလဲ
ဘာလုပ္ေနတာလဲ
ဘာလုပ္အံုမွာလဲ။
No comments:
Post a Comment