Thursday, October 28, 2010

ငါမပိုင္တဲ့ မနက္ဖန္အတြက္

အူ ၀ဲ နဲ ့
ေပါက္ကြဲငိုေႂကြး
ငါ လူကေလးအျဖစ္
ကမၻာေျမေပၚဆင္းသက္ခဲ့။

ဒီလုိနဲ ့
အသက္ဆုိတာက
ေရြ ့လွ်ားျခင္းအခ်ိန္ေတြနဲ ့လက္တဲြ
မ်ဥ္းၿပိဳင္ေပၚ ကပြဲႏြဲရင္း
တစကၠန္ ့ျခင္း
တႏွစ္ျခင္း
ေႏွးေႏွးနဲ ့ျမန္ျမန္ေျပးလႊားရင္း
အင္း....ခုဆုိ
ေလးဆယ့္ႏွစ္ ၀ါေတာင္ဆိုၿပီးသြားၿပီ။

ေက်နပ္စိတ္ပ်က္စရာ
ေလာကမာယာေတြနဲ ့
ေျပးတန္းလုိက္တန္း
ေမာေမာပန္းပန္းလွဳပ္ရွားရင္း
လူသားမ်ားေကာင္းျခင္းအက်ိဳး
တထမ္းတပိုးေတာ့
လုိအပ္ခ်က္ကန္ေရျပင္ထဲ
ေရတစက္လုိေလာင္းသြန္ပစ္ခ်ခဲ့ဖူးရဲ ့။

ေၾသာ္
သခၤါရနဲ ့ညားရင္း
တေျဖးေျဖးျခင္း
တုိတိုလုိက္ရတဲ့
ထြန္းညိွထားဆဲ
ဖေရာင္းတတိုင္က
ငါ ကိုယ္တိုင္ျဖစ္ေနရေပါ့။

ကံၾကမၼာနဲ ့
အနိစၥအတံု ့အလွဲ ့
ဒီ...
ငါခ်စ္တဲ့ ကမၻာႀကီးကို
ႏုတ္မဆက္ခင္
ေလာကကိုအလွဆင္
ေလာကုတၱရာအတြက္
အထုပ္ျပင္ရင္းနဲ ့ေပါ့။

မေသခ်ာတာက
ႏွစ္တရာ့ရွစ္ဆယ္ အသက္ရွည္ျခင္း
ေသခ်ာတာက
အခ်ိန္မေရြး
ဒီကမၻာႀကီးကထြက္ခြါသြားတတ္ရျခင္း
တင္းတင္းရင္းရင္း
အာရံုကိုသတိနဲ ့တဲြဖက္ခ်ည္ေနာင္ထားရင္ေပါ့။

No comments:

Post a Comment