Tuesday, February 23, 2010

ေလာက ခ်ားရဟတ္ေပၚမွာ

အသက္ကေလးရွူ
ငါ လူတေယာက္ျဖစ္တယ္
ဒါ
အေဖ-အေမ
အေသခ်ာေပးတဲ့အေမြ
ဒီလုိနဲ ့
အေဖ-ေမ
ဆံုးမထုဆစ္
သကၠရာဇ္ေတြ
ေရတြက္ၾကည့္ေတာ့
ျပကၡဒိန္ေတြက
ေလးဆယ့္ႏွစ္ႀကိမ္ေတာင္
ပန္း၀င္ၿပီးသြားၿပီ။

အဲ
လမ္းေခ်ာ္ၿပီး
တမင္တကာ ေရာက္လာတဲ့
ကံၾကမၼာ
မညွာမတာ
အေဖနဲ ့အေမကိုမွ
ေရြးထုပ္ယူငင္
မရဏသခင္ဆီပို ့
ငါ့-ဘ၀မွာမုန္တိုင္းဆင္လို ့ေပါ့။

၀န္းက်င္
ေဘဂေဗဒဆန္တဲ့လင္းလက္မ်က္လံုးမ်ား
သံတမန္ေဗဒဆန္တဲ့တြန္ ့လိမ္အၿပံဳးမ်ား
အတိႆယေျပာင္ေျမာက္တဲ့စကားလံုးေတြၾကား
အေမ့သား-မ်က္နာဖံုးတပ္ရတာေညာင္းတယ္။

မိတၱဗလဋိကာ
မေလ့လာမိတဲ့သား
ေပါင္းႏုတ္ေျမာက္စား
လူေတြၾကားထဲမွာ
အခ်ိန္ေရတုိက္စားလုိ ့
ၿပိဳသူၿပိဳလဲသူလဲ
နစ္ခဲ့သူေတြကမနည္း။

က်င္လည္ေနရတာက
ကိုယ္ရည္ေသြးတီးလံုးေတြနဲ ့
ကခုန္ေနၾကသူေတြ။

တကယ္ေတာ့
ပခံုးႏွစ္ဖက္နဲ ့လူ
ႏွေခါင္းႏွင့္အသက္ရွု
အတူတူပါပဲ
ေခါင္း(ေဂါင္း)ေမာ့ ခါးေထာက္
ဖေနာင့္ေျမာက္ၾကြ
မာန္ေလွ်ာ့ၾကဖုိ ့ေကာင္းတယ္။

ေမြး ေန ေသ ၾက
ႀတိဂံဘ၀ကို
အႏူးညံ့ဆံုး
ရီသံအသစ္ေတြနဲ ့
မနက္ မ်က္နာသစ္တုိင္း
ႏွလံုးသားေတြကို
သန္ ့စင္ သုတ္သင္ဘုိ ့ေကာင္တယ္။

1 comment:

  1. ေမြး ေန ေသ ၾက
    ႀတိဂံဘ၀ကို
    အႏူးညံ့ဆံုး
    ရီသံအသစ္ေတြနဲ ့
    မနက္ မ်က္နာသစ္တုိင္း
    ႏွလံုးသားေတြကို
    သန္ ့စင္ သုတ္သင္ဘုိ ့ေကာင္တယ္။


    အမွန္ပါပဲဗ်ာ...

    ReplyDelete