မိခေရ...ေရ....
အခ်စ္ေျပမလြယ္ခ်င္ဘူးကြယ္။
မင္းရဲ ့မ်က္နာခ်ိဳေလးက
ေလးႏွစ္ေလးမိုး
ေမတၱာမိုးေတြရြာသြန္းၿဖိဳးၿပီးကာမွ
ဘယ္အာရံု
ဘယ္အၿငိဳးေၾကာင့္
ေမတၱာ ဘရိတ္အုပ္
အမုန္းတရားေတြနဲ ့
ေနာက္ဆုတ္သြားရတာလဲကြယ္။
သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္
ထိမ္းသိမ္းရမယ့္အေၾကာင္းရယ္
ကမၻာဦးေတးဂီတကို
တီးမွုတ္ကခုန္ခဲ့ၾကတာရယ္
ငါ တုိ ့ႏွစ္ေယာက္ရဲ ့
လူ ့သမိုင္းတာ၀န္ေက်ခဲ့တာေတြ
မင္းေမ့သြားၿပီေနာ္..။
ငါသိလုိက္ပါၿပီ.ခေရ..ရယ္
ကံၾကမၼာဟာ
သံခြါတပ္ၿပီးစ
ျမင္းရိုင္းတေကာင္လုိ
ဒံုးစိုင္းၿပီးရိုင္းရိုင္းစုိင္းစိုင္းနဲ ့
တံခါးမေခါက္ပဲ
ဂမူးရွဴးတိုး၀င္လာတတ္ေလရဲ ့ကြယ္။
တကယ္ပါ မိခေရ..ရယ္....
ငါ ေမ့မလြယ္ပါဘူး
ဘ၀ရဲ ့မီးႏွင္းပြဲေတာ္ေတြက
ေပ်ာ္စရာ မဟုတ္ခဲ့ေပမဲ့
မင္း..ငါနဲ ့အေဖၚပါခဲ့တာေတြ။
ခရ...ရယ္.......
မင္းသာခြင့္ျပဳခဲ့မယ္ဆုိရင္
မင္းဟာလည္း ရထားတစင္းဆိုရင္
မင္းဘယ္ေလာက္ေ၀းေ၀းေမာင္းႏွင္သြားပါေစ
ဘယ္ဆီကိုပဲေမာင္းႏွင္သြားပါေစ
ပ်ံေလတဲ့ငွက္ခါး
မင္းနားဖုိ ့အတြက္
ငါဟာ ဘူတာရံုေလးျဖစ္ပါရေစကြယ္။
No comments:
Post a Comment